Arbeidsrecht update | Schadevergoeding bij ontslag op staande voet

Lees in één minuut de ontwikkelingen van de afgelopen week:

De Hoge Raad heeft afgelopen vrijdag een oordeel gegeven over de hoogte van de gefixeerde schadevergoeding die betaald moet worden bij een terechte opzegging met onmiddellijke ingang wegens een dringende reden (ook wel ontslag op staande voet genoemd). Als bijvoorbeeld een werknemer op staande voet is ontslagen en dus de werkgever een dringende reden heeft gegeven om de arbeidsovereenkomst met onmiddellijke ingang op te zeggen, is de werknemer aan de werkgever een gefixeerde schadevergoeding verschuldigd. Deze vergoeding is gefixeerd tot de hoogte van het loon van de werknemer over de opzegtermijn. Het kan ook de andere kant op, in die zin dat de werkgever de werknemer een dringende reden geeft. De werknemer kan dan op staande voet ontslag nemen. In dat geval is de werkgever een gefixeerde schadevergoeding aan de werknemer verschuldigd.

De vraag die de Hoge Raad heeft beantwoord is: geldt voor de hoogte van de gefixeerde schadevergoeding het loon over de opzegtermijn van de opzeggende partij of het loon over de opzegtermijn van de ontslagen partij?

De Hoge Raad heeft samengevat overwogen dat de vergoeding strekt ter compensatie van het nadeel dat een partij lijdt door toedoen van de andere partij. Dit nadeel bestaat uit het feit dat de arbeidsovereenkomst eerder eindigt en er geen opzegtermijn in acht wordt genomen. Als de werkgever op staande voet ontslaat, heeft hij geen tijd gehad om een vervanger te zoeken. Als de werknemer op staande voet ontslag neemt, heeft hij geen tijd gehad om een nieuwe baan te vinden. Voor de hoogte van de vergoeding is daarom beslissend de opzegtermijn die geldt voor de partij die de dringende reden geeft, aldus de Hoge Raad.

Belangrijke reminder voor de praktijk: er geldt een vervaltermijn van twee maanden voor het vorderen van deze gefixeerde schadevergoeding. Gebeurt dat te laat, dan vervalt het recht op de vergoeding.